ประสบการณ์ฝึกงานที่กองประชาสัมพันธ์ มหาวิทยาลัยมหิดล

นภัสศร จุ้ยชุ่มเชาวนะ เขียน

ปิดเทอมเมื่อไหร่ หลายคนก็อาจจะหาวิธีแก้เบื่อกัน นอนอืดอยู่บ้านเล่นเกม ไปทำงานพิเศษหารายได้ แต่สำหรับคอลัมน์นี้เราขอนำเสนอเรื่องของการฝึกงานซึ่งก็ไม่ได้ไปไกลที่ไหน อยู่แค่ในมหาวิทยาลัยของเราเท่านั่นเอง!

เริ่มต้นจากการที่ช่วงก่อนปิดเทอมนั้น ทางห้อง One stop service ได้ประชาสัมพันธ์ข่าวการรับสมัครนักศึกษาฝึกงานในช่วงปิดเทอมมาจากกองกิจการนักศึกษาของทางมหาวิทยาลัย นอกจากจะได้ฝึกงานยังมีรายได้ตอบแทนอีก

จึงเป็นแรงจูงใจให้ฉันอยากไปลองนั่นเอง

หลังจากที่ได้ส่งเอกสารไปแล้ว ฉันก็ได้แต่ลุ้นว่าจะได้รับเลือกหรือไม่ ซึ่งทางมหาวิทยาลัยมีแค่กำหนดรับสมัครและช่วงเวลาที่จะเริ่มงานมาให้เท่านั้น แต่การแจ้งงานนั้นทางผู้ดูแลจะโทรมาแจ้งกับเราเป็นการส่วนตัว

เมื่อวันที่เสียงโทรศัพท์ของฉันดังขึ้น มันใช้เวลานานไปหน่อยกว่าที่จะได้รับเลือก ฉันจึงปฏิเสธไปในทีแรก

เพราะรู้สึกไม่มีอารมณ์ที่จะทำแล้ว แต่สุดท้ายฉันก็หาทางติดต่อกลับไปจนได้ ในที่สุดฉันก็ได้ไปฝึกงานเสียที

วันแรกของการฝึกงาน ฉันเดินทางไปที่ตึกอธิการบดี หรือที่เรารู้จักกันดีในชื่อตึก OP สำนักงานที่ฉันทำอยู่ที่ชั้น 4 เป็นกองประชาสัมพันธ์ของมหาวิทยาลัยมหิดล ฉันได้เข้าไปคุยตกลงงานกับพี่ที่ดูแลเรื่องฝึกงานเรียบร้อย

เข้างาน 08.00 น. เลิกงาน 16.00 น. หน้าที่ก็คือคอยช่วยเหลือพี่ ๆ ทุกคนจิปาถะ ฉันมีที่นั่งตรงเคาน์เตอร์รับแขกข้างหน้า ข้าง ๆ กับพี่ operator

จากเท่าที่สังเกตมา ที่นี่จะดูแลเรื่องการประชาสัมพันธ์ในงานส่วนกลางของมหาวิทยาลัย และยังเป็นผู้ผลิตสื่อช่อง MAHIDOL CHANNEL เป็นเพจที่ให้ความรู้ทางวิชาการต่าง ๆ ทั้งทางด้านสุขภาพและวิทยาศาสตร์ ช่วงเวลาที่ฉันอยู่ที่นี่ฉันก็ได้ช่วยงานที่ทางกองประชาสัมพันธ์ดูแล เช่น การต้อนรับแขกที่มาดูงานจากทางมหาวิทยาลัยอื่น งานประชุมพนักงานของตึกอธิการบดี งานให้เสวนาความรู้ และออกบูธเพื่อประชาสัมพันธ์เพจ MAHIDOL CHANNEL อีกด้วย

บรรยากาศภายในที่ทำงานเป็นกันเองมาก พี่ ๆ ทุกคนสนิทกัน อบอุ่นเหมือนเป็นครอบครัว ทั้งยังดูแลฉันเป็นอย่างดี ชอบเอาขนมมาฝาก เป็น 20 วันที่ได้ทั้งประสบการณ์และความอบอุ่นกลับมา

ทั้งนี้ ใครสนใจก็คอยติดตามข่าวสารจากทางกองกิจการนักศึกษาให้ดี อย่าทิ้งเวลาปิดเทอมของตัวเองไปเฉย ๆ

ลองไปเปิดโลกกว้าง ทำสิ่งต่าง ๆ เวลาในมหาวิทยาลัยเหมือนจะมีเยอะ แต่จริง ๆ แล้ว มันก็เป็นเพียงเวลาสั้น ๆ แค่ 4 ปีเท่านั้น ช่วงเวลาในการค้นหาตัวเองในโค้งสุดท้ายก็มีแค่ช่วงนี้เท่านั้น คนเราไม่จำเป็นที่จะต้องเรียนรู้แต่ในห้องเรียน สะสมประสบการณ์ให้ได้มากที่สุด ก่อนที่เวลาเหล่านี้จะหมดไป

ด้วยรัก
ผู้เขียน